Ότο Μπένντορφ
Ότο Μπένντορφ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Otto Benndorf (Γερμανικά) |
Γέννηση | 13 Σεπτεμβρίου 1838[1][2][3] Greiz[4] |
Θάνατος | 2 Ιανουαρίου 1907[5][1][2] Βιέννη[6] |
Χώρα πολιτογράφησης | Πριγκιπάτο του Ρόις-Γκράιτς Αυστριακή Αυτοκρατορία[7] Αυστροουγγαρία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά[8][9][10] |
Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Βόννης Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν[11] |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | ανθρωπολόγος ιστορικός της τέχνης[12] αρχαιολόγος[12] διδάσκων πανεπιστημίου φιλόλογος[13] |
Εργοδότης | Πανεπιστήμιο της Βιέννης Πανεπιστήμιο του Μονάχου Πανεπιστήμιο Ζυρίχης Πανεπιστήμιο του Καρόλου Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν[14] |
Οικογένεια | |
Τέκνα | Hans Benndorf |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ότο Μπένντορφ (Otto Benndorf, 13 Σεπτεμβρίου 1838 – 2 Ιανουαρίου 1907) ήταν Αυστριακός αρχαιολόγος, που γεννήθηκε στο Γκράιτς της Θουριγγίας. Γιος του ήταν ο φυσικός Χανς Μπένντορφ (1870-1953).
Ο Ότο Μπένντορφ σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Βόννης, όπου είχε καθηγητές τους Φρήντριχ Γκότλημπ Βέλκερ, Ότο Γιαν και Φρήντριχ Ριτσλ. Αργότερα εργάσθηκε ως δάσκαλος στο Σουλπφόρτα, όπου ένας από τους μαθητές του ήταν ο Νίτσε. Από το 1864 μέχρι το 1868 συμμετέσχε σε μια επιστημονική αποστολή που περιόδευσε στη Ρώμη, τη Σικελία, την Ελλάδα και τη Μικρά Ασία.[15] Το 1868 ολοκλήρωσε τη διατριβή του για υφηγεσία στο Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν υπό την καθοδήγηση του Φρήντριχ Βήζελερ.
Το 1869 ο Μπένντορφ έγινε αναπληρωτής καθηγητής της αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης και μετά στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου (1871) και στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου στην Πράγα από το 1872. Μαζί με τον Αλεξάντερ Κόντζε έλαβε μέρος στη δεύτερη αυστριακή αρχαιολογική αποστολή στη Σαμοθράκη το 1875. Δύο χρόνια αργότερα διαδέχθηκε τον Κόντζε στην έδρα της αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης. Ανάμεσα στους φοιτητές του στη Βιέννη ήταν και οι Μίκαελ Ροστόφτσεφ, Έμιλ Σάντο (Emil Szántó, 1857-1904), Γιούλιους φον Σλόσερ και Φραντς Στουντνίτσκα.
Το 1881 και το 1882 ο Μπένντορφ ανέσκαψε το λεγόμενο «Ηρώον της Τρύσας» στη Λυκία, στέλνοντας πάνω από 100 κούτες υλικού στο Μουσείο Ιστορίας της Τέχνης της Βιέννης. Με τον Καρλ Χούμαν οργάνωσαν μια ανασκαφή στην Έφεσο το 1895). Ως επιστέγασμα των δραστηριοτήτων του, ίδρυσε το 1898 το Αυστριακό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Αθηνών (Österreichisches Archäologische Institut)[16] και διετέλεσε διευθυντής του μέχρι τον θάνατό του σε ηλικία 69 ετών.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Dictionary of Art Historians, λήμμα για τον Μπένντορφ
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb102999737. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 2,2 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. benndorf-otto.
- ↑ 3,0 3,1 «Proleksis enciklopedija» (Κροατικά) 11819.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ LIBRIS. Εθνική Βιβλιοθήκη της Σουηδίας. 14 Ιανουαρίου 2013. libris
.kb .se /katalogisering /97mqw3tt46ft6dp. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2018. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb102999737. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn20000700152. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ CONOR.SI. 44223587.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2019.
- ↑ 12,0 12,1 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /144999. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn20000700152. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2019.
- ↑ NDB/ADB Deutsche Biographie Αρχειοθετήθηκε 2014-01-02 στο Wayback Machine.
- ↑ Kandler, Manfred. «100 JAHRE ÖSTERREICHISCHES ARCHÄOLOGISCHES INSTITUT. 1898 - 1998». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 28 Μαρτίου 2016.